Berrotza / Berrueza

Nazar gero eta ederrago dago,

gero eta etxe gehiago dauka,

gero eta berriagoak, gainera.

Urte batzuetatik hona etxe ugari eraiki dituzte,

etxe zahar asko eta asko berritu dituzte.

Areago, herria berritzen ari da,

aurpegia garbitzen ari da,

herri gazte bat ematen du,

nahiz eta zahar-zaharra izan.

               ***

Dena den, errealitatea da,

etxeetako tximinietatik gero eta ke gutxiago irtetzen dela.

              ***

Edozein egunetan, edozein neguko astebukaeran

tristura handia sentitzen dut ikustean gero eta

etxeetako tximinia gutxiago funtzionamenduan

ibiltzen direla.

Zer tristura.

poliki-poliki etxe batzuek tximinietatik kea ateratzeari

utzi diote, etxeak hutsik daudelako, inor bizi ez delako. 

                                   ***

Gure etxeko sukaldeko leihotik ikusten diren tximinia askok

kea ateratzeari utzi diote.

Zer pena.

Aurelio, Máximo Lander, Juanito, Gabino, Marcelino,

Angelito, Rufino, Máximo lacalleren tximinietatik

egun batetik bestera kea ateratzeari utzi diote.

Herria ez da berdina.

Ez da gauza bera, non geratu dira neguko egun euritsu eta odeitsu horietan

zerura joaten ziren keen zutabeak ikustea.

                      ***

Zer plazerra esnatzea eta leihotik begiratzea, ea

zein etxetan sua zegoen piztuta. Keen zutabeak ikusteak

seguridadea, eta laitasuna ematen zigun.

Imaginatzea auzolagunak neguko hotz egun

horietan sukaldearen ondo-ondoan zeudela, bero-bero,

bakoitzak bere pentsamenduekin, bere kezkekin,

janariari begira, bazkaltzeko orduaren zain.

                      ***

Egun, tristura ematen dit, leihotik begiratzea

eta aipatutako etxeetako tximiniatik kea irtetzea

ez ikustea.

Begiratzen dut alde batera eta tximinia hutsik ikusten dut,

kearen zutaberik gabe, beste lekura batera eta berdina,

tximinia guztiak kearik gabe.

Zer tristura, zer pena.

Gerardo Luzuriaga