Bai, atzo Euskadiko Euskal Pilota Federazioak ofiziala izateko lehenengo urratsa lortu zuen, oraindik Espainiako Kirol Kontseilu Gobernuak eskaria baimendu behar badu ere.

Pozik jaso dugu hainbeste urte esperoan izan dugun berria; baina horrek ez du kentzen berri pozgarri honi kexa ugari jartzea… Duela bi urte idatzi nuen moduan, Euskal selekzioa, Nafarroa eta Iparralde kanpoan utzita? Euskal Herrian ezer ez da erraza emandako urrats guztiek baitauzkate arantzak.

Ezbairik gabe, ofizialtasuna lortzeak kontu on asko ekarriko dizkigu, pilotan lortuta zeinek ez digu esango hemendik aurrera beste kirol batzuetan ere ez dugula lortuko ofiziala izatea; ezbairik gabe gure nazioa aitortzeko eta ezagutarazteko balio handia edukiko duelakoan nago. Baina duela bi urte adierazi nuen moduan, oraindik borroka handia egin behar dugu Pilota eta esparru guztietan Euskal Herri osoa moduan lehiatzeko aukera izateko. Ezin gara konformatu Euskadiko selekzioarekin, Euskal Herrikoa lortu behar dugu!

Markel Olanoren “Gurutzerik gabeko Euskal Herria” artikuluaren harira

Zertarako, zergatik mendietan, tontorretan, eraikuntzetan ikurrak gehitzea? Ez daude askoz hobeto ezer gabe?

Markelek oso ondo aukeratu du Gurutzearen defentsarako Udalaitz Gurutzea, berak dioen bezala, diktaduraren kontrako mugimenduak 1971n Udalaitz tontorrean Gurutzea jarri zuen, balio sozial eta demokratikoak garatu zituen eta horrek izugarrizko eragina izan zuen gure herrian. Baina, badakigu zenbat Gurutze daude Euskal Herriko mendietan? Pilo, pilo bat, eta gehien-gehienetan beste helburu batzuekin.

Demagun, Udalaitz Gurutzea zutik uzten dugula bere garaian ikur sozial eta demokratikoa izan zelako; horrek zer esan nahi du gainontzeko guztiak eraitsi modukoak direla?

Horren gaineko adibide bat jarriko dut. Duela hamabost urte, Kostalera tontorrean 15 cmko arranoa jarri genuen, bi kilo eskaz pisatzen ez zuena, lehenengo aldiz kendu zuten eta tontorretik behera bota zuten, bi urte pasata berriro jarri genuen, eta berriro bigarren aldiz kendu zuten eta desagerrarazi egin zuten. Aipatutako Gurutzeek hamar metrokoak edo luzeagoak dira, eta 250 kilo edo gehiago pisatzen dituzte.

Kristautasuna errespetatzeak ez du suposatzen kristauen ikurrak edonon agertzea, eta askoz gutxiago aipatutako neurri itzelekin mendietan, naturan. Kristau erlijioak betidanik eduki ditu pribilegioak eta egun batean joan beharko dira gutxitzen, eta oraingo gizarteari moldatzen eta egokitzen.

Los que no hayáis leído "el Iceberg navarro" publicado en 2017 de Peio Monteano, tenéis la gran oportunidad de leer DEL EUSKERA AL CASTELLANO.

Libro imprescindible para cualquier vasco. Tan solo voy a poner una frase de todo el libro:  A principios del siglo XVII, ocho de cada diez navarros y navarras hablaban el euskera y al menos cinco de ellos ni siquiera entendían el castellano.

Todo ello demostrado con cifras de población y documentos.

Esto para la Navarra de hoy día y para muchos navarros y navarras es extraño; pero no para poblaciones euskaldunes (es lo mismo que sean de Iparralde, Gipuzkoa, Bizkaia, Araba o Nafarroa),  es del todo entendible, por ejemplo vamos a tomar dos pueblos gipuzkoanos Tolosa y Oñati,  antes de la llegada de los emigrantes del siglo XX eran poblaciones donde casi el cien por ciento de la población era euskaldun; pero la documentación escrita (notarios, jueces, administración militar, Administración civil (Ayuntamiento, Diputación), Administración eclesiástica) era total en castellano,  si un historiador acude a los archivos y no conoce la realidad concluiría que en esas poblaciones no se hablaba euskera, cuando la realidad es que casi el cien por ciento eran euskaldunes.

Peio Monteano tanto en el libro anterior como en este se ha sumergido en los archivos, en los documentos y ha demostrado que la población navarra era en un 80% euskaldún.

Ardo berri bat Nafarroan.