Berrotza / Berrueza

Honen gainean hausnartuz gero, azalpena erraza bezain simplea da. Alde batetik, gehienok, ia-ia gizarte osoa ados dagoelako aldarrikatzen dugun kontuekin. Gehienok (lau horiek izan ezik) pentsatzen baitugu eskubide horiek dagoeneko bereganatuta eduki behar genituela.

Bestetik, berriz, ados izan arren, horrek ez du esan nahi gehiengoa prest izango denik horren alde borrokatzeko, zeredozer egiteko. Nik uste, horretan datza gakoa. Pentsatu eta ados bai, baina zalantzak datoz ekintzetan hasteko unean, ea merezi duen horren aldeko ekintzak eta aldarrikapenak egitea. Jakitun garelako eskubide horiek lortzeko egin beharrekoak ekarri ditzakeena, kalteak baino ez dizkigula  ekarriko.

Areago, susmua daukat, horren gaineko hausnarketa gehiengoek ez dutela egiten, bada hausnarketa eginez gero,  aldarrikatzen dituztenen artean de fakto harrapatuta baitzaude. Eta lau ausartek baino hausnarketa egiten ez dutelakoan nago.

Laburbilduz, gizartearen gehengoak potereak agintzen duena de fakto onartzen du badakitelako poterearen kontra jotzeak zer dakarki,  kontu horretan sartuz gero espirituko onurak dakazkien bezala material kalteak dakazki. Hortaz, hau da herritar arrunten pentsamendua zertarako mugitzea kalte materialak, pertsonalak baino aurkituko ez duzuenan?

Baina, lorpen logiko horiek, eskubide horiek lortuz gero, mugitu ez direnak lehenengoak izango dira lorpen horien alde azaltzeko, bizitza osoa horren alde izan balitz bezala, (horren alde zeudalako). Beraz, hausnarketa da, ea nola lortuko dugun aldarrikapen justu horiek gizarte multzo horien laguntza gabe... C'EST LA VIE.

Ikazkina

Beste adibide bat, ikurrina, egun, Nafarroako banderarekin batera gure bandera da. Areago, gaur egun inork zalantzan jartzen ez badu ere duela urte gutxi  kontu horren gainean ez zen horrela. Egoera latza eta gogorra baitzen. Ikurrinaren bat jertseian eramateagatik jipoituak izan  ginen, ikurrina bat mendietako tontorreetan jartzeagatik kartzela sartu gintuzten, edo ikurrina herriko plazan jartzeagatik gaizkile hartu gintuzten… eta horrela hamaika adibide…

Inork ez dezala pentsa antzerako ekintzaren bat aurrera eramatera jende ugari zegoela prest, edo antzerako horren aldeko adierazpenak egitera jende ugari zegoela. Atzo gaur bezala podereak ezartzen duen egoera politikaren kontrako ekintzetan LAU AUSARTA  baino gehiago ez zeunden prest parte hartzeko, Franco garaian ere barne.  

Bitxia da arraroa ez izan arren, poterearen kontra borrokatzeko, aldarrikapenak azaltzeko betidanik, historia lekuko, lau ausarta baino betidanik ez dira izan, nahiz eta gehienak lorpen horien alde izan, nola izan esklaboen askapenaren kontra, nola izan herrien askatasunaren kontra, nola izan nazioarteko eskubideen kontra, nola izan justiziaren kontra?

Hau bitxia bada, askoz bitxiagoa da lorpen logiko horiek lortuz gero gertatzen dena: lorpen horiek lortuz gero gutxi batzuek beste lau baino ez dira izango kontra. Azken finean, logikoa dena eskubideak direnak lortuz gero, esfortzurik gabe gizartean horren aldeko ideiak hedatzen baitira, eta naturaltasunez onartzen baitira. Areagao, hilabete bat igaro orduko, gizarteak betiko izango balitz bezala bereganatzen du. C’est la vie.

Joarkide

Poetas de mi pueblo, inspirados por la nieve.

http://dani1984.spaces.live.com/blog/cns!E0699E3BFEA1195F...

Nazarreko Hamaika bat taldeko futbol zelaia elurraz. Eta bost nazartarrak elurraz disfrutatzen.

Joarkide

Borroka egin gabe, aldarrikatu egin gabe, eskatu egin gabe zeredozer lor daiteke? Ez dut uste. “el que no llora no mama” diote gaztelaniaz eta ados nago esaldi zahar honekin.

Zergatik  izango da horrela? Eta zergatik eskubideak badira, eskaera logikoak badira, ez dizkigute ematen borroka egin arte, eskatu barik?

Adibide asko eta asko izan arren, bi baino ez ditut jarriko horren gaiean hausnartzeko: frankismoa eta esklabismoa.

Frankismo garaian protesta eta borroka egin behar genuen frankismoan bukatzeko. Inork ez dezala pentsa frankismoa berez desagertu zela. Bai zera! Borroka latza eduki genuen bertan behera sistema politiko hori uzteko.

Areago, inork ez dezala pentsa, Franco bizi izan zen bitartean, gizarte osoa, gehingoa bere kontra agertu zela. Francoren erregimen politikoa indarrean izan zen arte, protesta eta kaleetara irten ginenok gutxingoa izan ginen, talde txiki bat baino ez ginen izan horren kontra ausartu ginen egitera. Francoren aldeko manifestazioetan, Euskal Herrian egindakoak barne jendetsuak ziren. Epaileak, eliza, funtzionario asko eta asko men egiten zituen erregimenari. Oso gutxi ausartu ginen poterearen kontra agertzeko.

Egun, berriz, bestelako iritzia zabaldu da. Telebistei, egunkariei, aldizkariei kasu eginez gero, garai hartako manifestazioetan jendetsuak ziren erregimenen kontrako ekintzetan. Egun, garai hartan muturreko eskuindarrei galdetu arren, horiek ere Francoren sistema polikoren kontra zeudela diote. Garai hartan behatz bat ere mugitu ez zutenak orain galdetuz gero den-denok borroka egin zutela Frncoren erregimen kontra diete.  C’est la vie.

Hau dena nola ulert daiteke? Gizartea sistemaren kontra izatea, baina ezer ez egitea, baizik eta adierazpen guztietan sistemaren alde agertzea, harik eta Bilboko Gran Via kalea jendez gainezka betetzeko? Bilbon, Durangon, Balmasedan, Basaurin ere Francoren manifestazioetan jendez gainezka zeuden. Nola uler daiteke sistemaren kontra izatea, baina kaleak frankismoaren aldeko ekintzetan parte hartzea eta erregimen politiko faszistaren kontra fitsik ez esatea, eta askoz gutxiago ezer ez egitea?

Kattagorri

Ya sé que estas líneas no van a tener ninguna repercusión, pero me apetece hacerlo. Con lo fácil que es coger  un palo y dar un paseillo de una horilla o así para acercarse al puerto de Nazar, a Peñalamiel o al hocijo, sin esfuerzo de ningún tipo, y respirar el aire puro y sano de la montaña.

Joarkide