Berrotza / Berrueza

Ea orain Nazio Batuen Erakundeak klimaren auzian dioenean egoera larrian gaudela agintariak (politikoak eta industrialak) gai diren arazoari aurre egiteko. Ea oraingoan ez dugun egiten ez entzuarena. Gaiak merezi du,  Lurrazala tenperatura igotzen ari delako, gaur egungo C02 isuriarekin jarrituz gero kalteak gogorrak eta atzeraezinak izango baitira.

Baina hau dena ez da berria, askotan irakurtzen dugunez, hainbeste aldiz entzun dugunez, antzerako berriak euria ariko balu bezala jasotzen ditugu .

Aitzitik, kontua larria da. Poliki-poliki herritarrok kontzientziatzen ari gara, eta kontu txikietan ondo samar egiten dugulakoan nago.

Lehenengo urratsa emanda dago, denok gara konszienteak zer edo zer ez badugu egiten lurra pikutara bidaliko dugula. Guk geuk bidaliko dugula, gainera.

Kontua da, tamalez Lurra mantentzea ez dago banakako eskuetan, baizik eta gizartearen eskuetan, eta agintzen dituenen interesak oso interesatuak direnez, soilik interes ekonomikoei egiten diete so.

Hortaz irtenbidea ez omen dago banakako jarreran, baizik eta agintzen dituzten erakundeetako jarreran eta ekintzetan. Adibidez, C02 isurketak, ikatzaren eta gasaren kontsumoa jaistean, basoak zaintzean eta berritzean.

Erraz idazten da, erraz esaten da, baina gero errausketa-instalazioak sortzen jarritzen badugu, C02 isurketak handiagoak badira... akabo...

Comienzo unas entraditas para dar a conocer la iniciativa de hermanamiento  entre los pueblos de la Berrueza y Jarandilla de la Vera.

No todo lo que aparezca en este blog puede coincidir con lo que luego se vaya a realizar. Yo soy uno más y tan solo hago de altavoz de la propuesta.

Más o menos en las siguientes entradas hablaremos:

- La razón de este hermanamiento. GABRIEL AZEDO DE LA BERRUEZA.

- Biografía de Gabriel y sus parientes

- Iniciativa de hermanamiento.

Euskaltzaindia duela 100 urte sortu zen Oñatin. Duela 50 urte batuaren oinarriak jarri zituen Arantzazun. Gaur Arantzazun (Oñatin) pozez gainezka gabiltz den-denok. Euskara Batua sortzaileek ere espero ez zuten bidea egiten ari da. Ezin hobeto doa, aspalditik daude ahaztuta garai hartako tirabirak. Gaur egindako bidea gogorazteko eta gozatzeko eguna da.

Baina nik ezin dut denbora dezente "konfomismo" egoeran bizi, eta dagoeneko banago hausnartzen ea ez dagoen konplizitate gehiegi eta hizkuntzaren biziraupena kolokan dagoenean ez dugun galdu ezinpareko aukera orain 50 urte egin zuten iraultza berriro berpizteko. Erabilera eskasa da, transmisioa apurtzen ari da, gazteek ez dute naturaltasunez hitz egiten, administrazioan ez da lan egiten euskaraz… Hau da egungo erronka…

Garai hartako Txilardegi, Torrealdai, Mitxelena... behar ditugu…

Agian gaur gozatzeko eguna da, eta bihar biharkoa… baina badaezbada hor dago...

Gerardo Luzuriaga

Denei gustatuko litzaiguke kontuak lasai, patxadaz, bare, trankil, geldi egitea.

Kontuak horrela egitea abantail asko eta asko dauzka. Ez dago zalantzarik. Denbora askoz hobeto apreziatuko genuke, eta ez ginateke beti denboraren atzetik ibiliko, beti korrika eta beti hamaika kontu egiteko zain, denborarik gabe.

Nori ez zaio atsegina egiten, esnatzea lasai-lasai, ordu laurden bat edo,  zergatik ez ordu erdi gozo-gozo ohean geratzea, nagiak ondo atera arte; gosaltzea patxadaz,  lanera joatea paseatzen, erlojuari begira gabe. Lanean berdin, arratsaldean berdin… solasaldiak moztu barik...

Baina gaur egun patxadaz bizi daiteke? zaila, oso zaila...

Inguruan daukagun guztia azkar doa, oso azkar gainera. Gustatuko litzaigukeen erritmoa eramanez gero gai izango gara eguneroko beharrak betetzeko. Zalantzan jartzen dut, zaila iruditzen zait.

Bizitzaren erritmoa eta guri eramatea gustatuko litzaigukeen erritmoarekin ez dator bat.

Hortaz, zer da hobe?

Izaera moldatzea eta bat egitea bizitzaren erritmoarekin edo erdira ez ailegatzea...

G. L.